COOLTIME

Emma Rawicz to młoda saksofonistka i kompozytorka, która zdążyła już zrobić spore wrażenie na brytyjskiej scenie muzycznej. Określana jako „siła, z którą należy się liczyć” („Jazzwise”) i „szybko wschodząca gwiazda” (London Jazz News), w wieku 19 lat nagrała swój niecierpliwie oczekiwany debiutancki album.

„Po każdej burzy świeci słońce”, to coś więcej niż szczegółowa relacja głównych bohaterów z pobytu w nowym kraju; to więcej niż zbiór emigracyjnych historyjek z życia wziętych; więcej też niż poradnik, jak nie zagubić się wśród zbijających z tropu okoliczności i nowych reguł. To rzecz o ścieraniu się tego, co obce i pożądane; to bezkompromisowa analiza słabości i przeświadczeń, podsuwająca czytelnikowi lustro, w którym może się przejrzeć. Tuż przed premierą książki, z jej autorką Magdaleną Lytek-Dehelis rozmawia Karolina Wiatrowska.

Zespół WOT rozgrzeje publiczność jako support już 13 listopada w O2 Shepherd's Bush Empire w Londynie, przed występem gwiazdy wieczoru – zespołu Kombii. Z wokalistą WOT Peterem Prentygastem rozmawiała Joanna Figlak-Włoka z Radia PRL.

Z Niką Boon, wokalistką i dziennikarką Radia PRL, która 13 listopada wystąpi ze swoim zespołem jako support przed koncertem Kombii, rozmawia Marcin Wolniak.

W angielskim Newark-on-Trent odsłonięto drugi na świecie pomnik Ireny Sendlerowej, bohaterki, która w heroiczny sposób podczas II wojny światowej uratowała od śmierci około 2500 polskich dzieci pochodzenia żydowskiego, ukrywając je w polskich rodzinach, klasztorach i sierocińcach. Andrew Lilley, brytyjski rzeźbiarz, autor wielu zarówno historycznych, jak i komercyjnych rzeźb, które znajdują się w zakątkach całego świata, stworzył rzeźbę zafascynowany historią jej życia. Realistyczne dzieło przedstawia bohaterkę w chwili wyprowadzania z getta dwójki dzieci. O tym, dlaczego uważa, że historia Ireny Sendlerowej powinna być każdemu znana oraz jak zajmująca była praca nad rzeźbą opowiada Karolinie Wiatrowskiej.

Zespół PIF PAF PETER & FRANZ powstał na Wyspach Kanaryjskich w 2020 roku z inicjatywy Petera Prentygasta i Franza Dreadhuntera. Obaj panowie są od wielu lat muzykami, a od całkiem niedawna łączy ich pewien ciekawy projekt. Z muzykami zespołu Pif Paf Peter&Franz rozmawiała Joanna Figlak-Włoka Radia PRL.

Polski artysta z Irlandii. a aczasów liceum muzyk wielu zespołów, takich jak: Grakarme, Snieguny, Misteria, Navaho, No Friends Land oraz polskiego zespołu Thy Worshipper z Dublina – wielowarstwowa hybryda eksperymentalnego pagan metalu, tribal folku i black metalu. Występuje w całej Europie. Grawer gitar, grafik koszulek, twórca artystycznie oprawionych luster i sztuki montażu z materiałów odpadowych. „Jakiś czas temu zacząłem zbierać stare, zepsute części i użyłem ich do stworzenia sztuki montażu, kierując się myślą, że umarli mogą znowu tańczyć. Robiąc je świetnie się bawię, ponieważ nigdy nie jestem pewien ich ostatecznego wyglądu”, mówi w rozmowie z Karoliną Wiatrowską Tomasz Grzesik.

Z nadzieją, że pandemia wkrótce będzie za nami, w Wielkiej Brytanii zaczyna otwierać się kultura. Za chwilę, bo w lecie, przyjdzie nam obejrzeć przedstawienia teatralne, operowe i uczestniczyć w koncertach. Planując wyjście, warto wziąć pod uwagę Garsington Opera Festival, który oferuje wyjątkowe spotkanie z muzyką operową na skalę europejską i to w malowniczej scenerii, bo pośród wzgórz Oxfordshire. W tym roku, w czerwcu i w lipcu, organizatorzy zapewniają pięć produkcji operowych: „Amadigi” Handela, „Eugeniusza Oniegina” Czajkowskiego, „Le Comte Ory” Rossiniego, „The Selfish Giant” Barbera oraz „Der Rosenkavalier” Straussa. Ta ostatnia jest zapewne najbardziej wyczekiwaną. W jednej z głównych ról w tej operze wystąpi polska śpiewaczka Hanna Hipp, z którą miałem przyjemność rozmawiać.

Z Tusse, reprezentantem Szwecji w Konkursie Piosenki Eurowizji 2021, rozmawia Marcin Wolniak.

Pierwsza indywidualna wystawa Nikolasa Wereszczyńskiego ,,Dreaming of Folk”, zabierze nas w magiczną podróż do serca Europy. Prace młodego artysty malowane są głównie gwaszem, technika ta znana jest w Europie od średniowiecza, była stosowana głównie w XVII i XVIII wieku. Nikolas Wereszczyński w wieku 11 lat przeprowadził się z Polski do Anglii, mieszka w Londynie. Mimo emigracji w tak młodym wieku interesuje się polskim folklorem, legendami i kulturą. Stanowią one inspirację do sztuki, którą tworzy. Należący do społeczności LGBT artysta zaczął być coraz bardziej zafascynowany kwestią tego, gdzie jest miejsce osób nieheteroseksualnych i transpłciowych w społeczeństwie oraz gdzie ono było przed erą ich światowego wygnania i ludobójstwa.