Zespół astronomów kierowany przez Paula Crowthera z Uniwersytetu Sheffield (Wielka Brytania) użył do obserwacji Bardzo Dużego Teleskopu VLT należącego do Europejskiego Obserwatorium Południowego. Naukowcy korzystali też z archiwalnych danych z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a (NASA/ESA).
Wyniki badań naukowców zostały opublikowane w czasopiśmie "Monthly Notices of the Royal Astronomical Society".
Badanymi obiektami były dwie młode gromady gwiazd: NGC 3603 oraz RMC 136a (oznaczana też R136). Pierwsza z nich znajduje się w odległości 22 tys. lat świetlnych od Słońca, natomiast druga - 165 tys. lat świetlnych.
Astronomowie znaleźli w tych gromadach kilka gwiazd kilkadziesiąt razy większych i miliony razy jaśniejszych od Słońca. Po przeanalizowaniu modeli ewolucji gwiazd okazało się, że niektóre z nich musiały narodzić się z masami przekraczającymi 150 mas Słońca. Rekordzistką jest gwiazda R136a1 z gromady R136 - ma masę około 265 mas Słońca, a w momencie swoich narodzin miała aż 320 mas Słońca.
- W przeciwieństwie do ludzi, gwiazdy te rodzą się ciężkie i z wiekiem tracą masę - mówi Paul Crowther. - Mają niewiele ponad milion lat, najbardziej ekstremalna gwiazda R136a1 jest już w średnim wieku i przeszła intensywną dietę odchudzającą, tracąc piątą część swojej początkowej masy, czyli więcej niż pięćdziesiąt mas Słońca" - dodaje.
Gdyby R136a1 umieścić w Układzie Słonecznym w miejscu Słońca, świeciłaby o tyle jaśniej od Słońca, o ile nasza dzienna gwiazda jest jaśniejsza od Księżyca w pełni. Olbrzymia masa gwiazdy spowodowałaby skrócenie długości roku ziemskiego o trzy tygodnie, a na Ziemi nie powstałoby życie z powodu straszliwie intensywnego promieniowania ultrafioletowego - opisują naukowcy.
R136a1 to nie tylko najmasywniejsza znana gwiazda, ale także gwiazda o największej jasności, prawie 10 milionów razy większej niż Słońce. "Myślę, że rekord ten nie zostanie szybko pobity" - przypuszcza Crowther.
Istnieje dolny limit masy gwiazdy, poniżej którego obiekt nie jest w stanie wytworzyć reakcji termojądrowych zmiany wodoru w hel. Taka nieudana gwiazda zwana jest brązowym karłem. Dolny limit masy gwiazdy wynosi osiemdziesiąt mas Jowisza.
- Nasze nowe odkrycia wspierają poprzednie poglądy, że istnieje też górny limit na to, jak duże mogą być gwiazdy, ale ten limit podnieśliśmy o czynnik dwa, do około 300 mas Słońca - mówi członek zespołu badawczego Olivier Schnurr z Astrophysikalisches Institut Potsdam (Niemcy).
Masywne gwiazdy kończą swój krótki żywot, wybuchając jako supernowe. Pozostają po nich gwiazdy neutronowe albo czarne dziury.
Napisz komentarz
Komentarze