Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu

Nowości fonograficzne

Jenufa to niekwestionowane wielkie dzieło operowe. Janácek stworzył oryginalny i zarazem intensywny język muzyczny. Nakładem Opus Arte możemy obejrzeć produkcję tej opery zarejestrowaną na deskach Royal Opera House w 2021 roku.

Produkcja w reżyserii Clausa Gutha w subtelny i symboliczny sposób prezentuje dwa odmienne typy kobiecości w zamkniętej społeczności. Guthowi udało się stworzyć hiperbolę o kobiecie w opresyjnym społeczeństwie, ale przede wszystkim jest to emocjonalnie poruszające przedstawienie. Henrik Nánási poprowadził wyraziście, z mocą, ale zarazem uważnie orkiestrę Royal Opera House. Wspaniale spisała się wykonawczyni tytułowej roli Asmik Grigorian. Jej głos posiada piękną barwę, a interpretacja jest niezwykle emocjonalna. Brawa należą się również Karicie Mattili, która wykonała swoją partię bardzo aktorsko. Obecne nagranie Jenufy jest najlepszym dostępnym na rynku.

Brazylijski śpiewak Bruno de Sa wydał właśnie swój debiutancki album zatytułowany Roma Travestita. Nagranie dokonane wspólnie z zespołem Il Pomo D'oro pod batutą Francesco Corti zawiera utwory kompozytorów takich jak Domenico Scarlatti, Leonardo Vinci, Antonio Vivaldi, Niccolò Piccinni, Rinaldo Di Capua, Giuseppe Arena, Baldassare Galuppi, Gioacchino Cocchi, Nicola Conforto oraz Francisco Javier Garcìa Fajer. Album zawiera dość mało znane wirtuozerskie arie z okresu baroku. Bruno de Sa posiada całkowicie unikatowy głos, który określa się jako męski sopran. Dzięki pięknemu głosowi, którego mogą mu nawet pozazdrościć śpiewaczki, ale też rewelacyjnej technice, de Sa oczarowuje słuchaczy. Ten album jest niezwykły. Niespotykana technika wokalna oraz wybitna wirtuozeria sprawiają, że ten album uzależnia. Śmiało można powiedzieć, że to narodziny nowej gwiazdy - Bruna de Sa.

Kantaty Bacha były nagrywane już tysiące razy. Czy warto zatem sięgnąć po kolejne wykonanie tych utworów? Ostatnio na rynku pojawił się album zawierający Kantaty BWV 78, 96, 100, 122, 127, 130 oraz 180. Dla Deutsche Harmonia Mundi nagrania wykonał Christoph Spering, który poprowadził Chorus Musicus Köln i Das Neue Orchester. Jako soliści występują Hannah Morrison, Georg Poplutz, Tobias Berndt, Marion Eckstein, Daniel Behle i Daniel Ochoa. Jestem przekonany, że warto było po raz kolejny nagrać te muzyczne symbole perfekcji. Christoph Spering interpretuje muzykę Bacha bez pietyzmu. Jego wykonanie jest lekkie, posiada delikatność, czułość, ale też jest chwilami witalne. Jest to bogate w detale wykonanie, które jest dobrze przemyślane i konsekwentne. Spering nie próbuje zaimponować słuchaczom podkręconymi tempami oraz kontrastami. On po prostu daje wybrzmieć pięknu zawartemu w tej muzyce.

György Kurtág jest jednym z najważniejszych kompozytorów naszych czasów. Węgierski artysta całe swoje życie poszukiwał języka muzycznego, aby wyrazić teraźniejszość. Ostatnio na rynku ukazał się album zatytułowany Kafka-Fragmente. Sopranistka Anna Prohaska i skrzypaczka Isabelle Faust wykonują na tym nagraniu cykl pieśni na głos i skrzypce oparty na listach i opowiadaniach Franza Kafki. Ta muzyka nie jest łatwa, ale posiada niejako ukryte piękno. Piękno to nie pochodzi z melodii, ani harmonii, ale jest efektem autentyzmu. Muzyka Kurtága jest poszukiwaniem prawdy w warstwie formalnej, gdyż kompozytor prezentuje tutaj nowy język muzyczny, ale także w warstwie duchowej. Kafka-Fragmente to niejako wiwisekcja ludzkiej kondycji. Z tymi niełatwymi utworami świetnie poradziła sobie Anna Prohaska, której głos jest niezwykle ekspresyjny. Idealną partnerką jest tutaj Faust, która w swojej interpretacji nieustannie balansuje między delikatnością a przemocą.

Matthias Goerne jest dziś jednym z najwybitniejszych interpretatorów niemieckiej pieśni. Gatunek określany jako Lieder rozwinął się w czasach romantyzmu. Na swoim najnowszym albumie Goerne z towarzyszeniem pianisty Daniila Trifonova wykonuje utwory Roberta Schumanna, Johannesa Brahmsa, Hugo Wolfa, Albana Berg oraz Dymitria Shostakovicha. Osią albumu jest cykl Dichterliebe oraz pieśni na podstawie sonetów Michała Anioła Buonarrotiego Wolfa i Szostakowicza. Goerne śpiewa wyjątkowo poetycko. Jego głos posiada ciepłą dębową barwę. Goerne jest niezrównanym muzycznym narratorem. Każda z pieśni w jego wykonaniu staje się pasjonującą mini opowieścią o tęsknocie, miłości i cierpieniu. Trifonov czasem jest wiernym partnerem Goernego, a czasem w interesujący sposób kontrastuje ze śpiewakiem rozwijając własne dramatyczne interpretacje. Jest to nagranie najwyższej klasy artystycznej.


 


Podziel się
Oceń

Napisz komentarz

Komentarze

Reklama