Na mocy art. 16 ust. 8 sąd może zawiesić lub zwolnić z pełnienia obowiązków przedstawiciela, który:
• postępował lub postępuje w sposób naruszający nadane mu przez sąd uprawnienia, bądź nie działa w najlepszym interesie osoby objętej ochroną; lub
• zakłada postępowanie naruszające nadane mu przez sąd uprawnienia lub nie działa w najlepszym interesie osoby objętej ochroną.
W razie stwierdzenia, że przedstawiciel ustawowy działa poza zakresem swoich uprawnień, sprzeniewierzając i/lub źle zarządzając majątkiem osoby nieposiadającej zdolności do samodzielnego podejmowania decyzji, można zabiegać o jego wymianę. Sąd opiekuńczy nie podejmuje jednak takich decyzji pochopnie. Sąd rozważa, czy odwołanie lub wymiana przedstawiciela ustawowego będzie leżeć w najlepszym interesie osoby nieposiadającej zdolności do samodzielnego podejmowania decyzji.
Tytułem przykładu, w sprawie Re CJ [2015], C.J., która nie posiadała zdolności do podejmowania decyzji, otrzymała odszkodowanie w wysokości 300 000 GBP. Mieszkała ona ze swoim partnerem, M.P., z którym pozostawała w związku od 25 lat. W 2010 r. sędzia wyznaczył M.P. na przedstawiciela ustawowego ds. majątkowych dla C.J.
Do 2014 r. nie przedstawiał rocznych raportów finansowych, nie uiszczał opłat za nadzór Biura Kuratora Publicznego, odmawiał również zgody na składanie C.J. wizyt przez umocowanych przedstawicieli sądu opiekuńczego. Przesłał natomiast do Biura Kuratora Publicznego rachunek na kwotę ponad 1000 GBP za rzekomo poniesione koszty i oczekiwał, że zostanie zapłacony.
Biuro Kuratora Publicznego wniosło do sądu opiekuńczego wniosek o nakaz przedstawienia przez przedstawiciela ustawowego pełnego rozliczenia się z podjętych działań, a w razie ich niedostarczenia, odwołania go z pełnionej funkcji. Nakaz sądowy nie został przez niego wypełniony.
W rezultacie sąd opiekuńczy nakazał M.P. przedstawienie końcowego rozliczenia, wydał również nakaz odwołania go z funkcji przedstawiciela
ustawowego oraz wyznaczenia w to miejsce przedstawiciela zespołowego.
Zdaniem sądu, chociaż fundusze C.J. nie zostały sprzeniewierzone, przedstawiciel ustawowy nie wywiązał się z nałożonych na niego obowiązków. Sąd utrzymywał, że wnioskując o wyznaczenie go na przedstawiciela ustawowego, M.P. wypełnił deklarację przedstawiciela (COP4), w której przyjął na siebie liczne zobowiązania, stwierdzając między innymi:
„Zastosuję się do wszelkich wytycznych sądu oraz zasadnych wniosków Kuratora Publicznego, w tym wniosków o przedstawianie raportów”.
oraz
„Będę współpracować ze wszystkimi przedstawicielami sądu oraz Kuratora Publicznego, którzy chcieliby spotkać się ze mną lub z osobą, której dotyczy niniejszy wniosek, w celu sprawdzenia, czy ustalenia odnoszące się do umocowania prawnego są realizowane”.
Pomimo podjętych zobowiązań, M.P. nie wywiązywał się z obowiązków przedstawiciela ustawowego, nie prowadził zestawień finansowych i nie składał raportów do Biura Kuratora Publicznego według uzgodnień i w ustalonych terminach. Przymykanie oczu na odmowę wypełniania swoich obowiązków przez P.M. podważałoby działania ochronne podejmowane przez Biuro Kuratora Publicznego. Sędzia był przekonany, że postępowanie M.P. naruszało udzielone mu uprawnienia i stwierdził, że powinien on zostać odwołany z funkcji przedstawiciela ustawowego C.J.
Napisz komentarz
Komentarze