Dla chrześcijan, postępujących zgodnie z przykazami biblijnymi, śmierć jest naturalną konsekwencją życia, a zarazem początkiem kolejnego etapu. „Wszystko ma swój czas, / i jest wyznaczona godzina / na wszystkie sprawy pod niebem / Jest czas rodzenia i czas umierania (...)” (Koh 3,1–2). Według religii, życie wiecznie jest zagwarantowane dla wszystkich dzięki zbawieniu Chrystusa, a wierni czekają na jego ponowne przyjście, by spełnił obietnice nieśmiertelności. W tym oczekiwaniu każdy chrześcijanin powinien opiekować się tymi, którzy stoją u progu śmierci, jak również stawić czoła, jeśli i ona przyjdzie do nich.
Islam
Rodzina umierającego stara się wesprzeć go poprzez prośby do Allaha, którego to wola jest powodem wszystkiego.
W świadectwach uczonych ma źródło wierzenie, że człowiek po śmierci zachowuje podobną, cielesną postać. Niebo jest wyobrażane jako nieskończenie wielki ogród z pięknymi drzewami i owocami oraz mleczno-miodowymi rzekami. Nie będzie w nim podziałów i różnic między ludźmi. Mężczyźni do woli będą rozkoszować się kobiecymi wdziękami. Nikt także nie będzie musiał pracować, strach już nie zakłóci żadnej chwili.
Jednak w Koranie nie odnajdziemy tak dokładnych wyobrażeń – czytamy w nim, że forma życia po śmierci będzie tak odmienna od tej na ziemi, iż leży to poza ludzkimi wyobrażeniami. Zmartwychwstanie jest jednak transformacją, której nadejścia nie da się przewidzieć, choć pozostaje nieunikniona.
"Bądź to stary albo młody
Żadny nie ujdzie śmiertelnej szkody;
Kogokoli śmierć udusi,
Każdy w jej szkole być musi"
fragm. Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią
Żadny nie ujdzie śmiertelnej szkody;
Kogokoli śmierć udusi,
Każdy w jej szkole być musi"
fragm. Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią
Hinduizm
W hinduizmie wierzy się w reinkarnację i odrodzenie duszy. Śmierć zatem nie jest postrzegana jako nieszczęście i koniec wszystkiego, lecz jako naturalny proces przejścia duszy w egzystencję osobnego podmiotu, który powraca na Ziemię i kontynuuje swoją podróż pod inną postacią. Śmierć jest także momentem wytchnienia – zatrzymaniem aktywności fizycznej, dzięki któremu jest możliwe zebranie niezbędnej energii do kolejnego etapu.
Hinduiści wierzą, iż dusza ulatuje ze zmarłego poprzez otwór w głowie i udaje się do innego świata, z którego po pewnym czasie powraca. Jednak to, gdzie przebywa w tym czasie – zanim przejdzie reinkarnację – pozostaje tajemnicą...
Wiadomo jednak, że dusza zmarłego może odbyć podróż po dwóch ścieżkach. Jedną z nich jest droga słońca (świetlna), a drugą droga księżyca (ciemna). Wierzy się, że gdy dusza przejdzie ścieżką słońca – nigdy już nie powróci, szansę na egzystencję pod inną postacią daje jej tylko przejście drogą księżycową.
To, co stanie się z duszą, zależy także od czynów dokonanych przez całe życie, ale także... od tego, czy obrzędy pogrzebowe zostały przeprowadzone z należytą dokładnością.
Buddyzm
Według nauk buddyzmu, śmierć jest nieunikniona i dosięgnie każdego, wplątanego w ziemskie przyjemności. Sam fakt zgonu jest postrzegany jako oddzielenie się składników, z których jest zbudowany człowiek. Jednak buddyzm nie postrzega śmierci jako kontynuacji – jest ona momentem przebudzenia.
Umieranie i ponowne narodzenie buddyści porównują do zapalonej świecy. Jeśli przystawimy ją do kolejnej, jej knot również zacznie się palić. Jednak to nie ogień przechodzi z jednej na drugą, a ta pierwsza świeca jest odpowiedzialny za zapalenie następnej.
Podczas umierania liczy się stan umysłu, dlatego trzeba być otoczonym przyjaciółmi, rodziną oraz zakonnikami, którzy będą recytować pismo czy mantry, zapewniające umierającemu spokój.
Buddyści wierzą, że śmierć jest jedynie przejściem do odrodzenia w nowym człowieczym królestwie, na nieskażonej ziemi.
Judaizm
Śmierć, która jest naturalną koleją rzeczy, nadaje życiu znaczenia. Postrzegając Boga jako jedynego sprawiedliwego, życie po śmierci tłumaczone jest jako odzwierciedlenie ostatecznej sprawiedliwości w ludzkiej egzystencji.
Tradycyjni myśliciele są zdania, że po śmierci człowiek poddawany jest systemowi kar i nagród. Mówi się, że miejscem na odbycie kar jest tzw. Gehenna, jednak ze względu na miłosiernego Boga, dusze nie są strącane tam na wieczność. Istnieje zatem wiele wersji raju, rozumianego jako ostateczne poznanie konceptu Boga. Prawdopodobnie nie ma także podziału na Niebo i Piełko, a chodzi o większe i mniejsze odsunięcie od Boga po śmierci.
Śmierć nie jest końcem, choć to życie na ziemi jest najistotniejsze. Tym samym, wśród wielu wyobrażeń dotyczących tego, co dzieje się po śmierci, jest duża przestrzeń dla osobistych interpretacji. Ortodoksyjni Żydzi mogą więc wierzyć w kilka wersji wydarzeń: dusza zostanie posłana do Nieba (podobnego do chrześcijańskiego), człowiek przejdzie reinkarnację bądź też będzie musiał poczekać nadejścia Mesjasza, przez którego zmartwychwstanie. Wiara w zmartwychwstanie jest jednym z fundamentów judaizmu.
Napisz komentarz
Komentarze